Nieuwbouwplan Sint Jacob
De Amsterdamse rechtbank heeft het beroep van bewoners tegen het verlenen van een vergunning voor de bouw van een appartementencomplex op de plaats van voormalig verpleeghuis Sint Jacob ongegrond verklaard. De bewoners kregen op al hun argumenten nul op het rekest.
Kern van hun bezwaar is dat het massieve en strenge ontwerp van architect Pi de Bruin vanwege zijn hoogte en uitstraling zal detoneren in de Plantage die verder juist wordt gekenmerkt door lichte en speelse architectuur. Ook vrezen zij dat de geplande parkeergarage vanwege een in- en uitrit aan de Plantage Muidergracht in die smalle straat voor gevaarlijke situaties zal gaan zorgen. Verbaasd waren de bewoners over het feit dat het ontwerp de grenzen van het bestemmingsplan te buiten gaat, maar dat de gemeente dat kennelijk niet als een probleem ziet. Ook het feit dat er naar hun mening nauwelijks sprake is geweest van serieuze inspraak steekt de bewoners die de rechtszaak aanhangig hebben gemaakt.
In een zeventien pagina’s tellend vonnis verwijst de rechtbank de door de bewoners aangevoerde bezwaren tegen het verlenen van een omgevingsvergunning nu echter stuk voor stuk naar de prullenmand. Het lezen van het vonnis moet voor de bewoners dan ook een ontnuchterende ervaring zijn. Voor een deel is de argumentatie van de rechters strikt juridisch van aard, zoals wanneer zij stellen dat de gemeente de bewoners voldoende inspraak heeft geboden. Zij hebben een zienswijze kunnen indienen tegen het ontwerpbesluit en beroep kunnen instellen tegen het besluit, aldus het vonnis, precies zoals de Algemene wet bestuursrecht voorschrijft. Dat de bewoners onder inspraak iets heel anders verstaan, laten de rechters gemakshalve onbesproken.
Ten aanzien van de meeste andere bezwaren van de bewoners volgt de rechtbank de argumentatie van de gemeente, soms zonder al te duidelijke motivatie. Zo wordt ten aanzien van de vrees van bewoners dat het ontwerp het beschermd stadsgezicht zal aantasten, geconstateerd dat bewoners dit niet aannemelijk gemaakt hebben. Op grond waarvan de rechtbank dit oordeel velt, blijft echter onduidelijk. Curieus is de manier waarop de rechtbank soms nogal klakkeloos de redenering van de gemeente lijkt te volgen. Zo wordt gesteld dat er in Amsterdam sprake is van een groot huizentekort, met name woningen voor senioren. Zij noemt het daarom terecht dat het college van B&W meer belang hecht aan het voorzien in deze maatschappelijke behoefte dan aan de belangen van de bewoners op het gebied van onder meer verkeersveiligheid, luchtkwaliteit en privacy.
Nog niet bekend is of de bewoners in beroep zullen gaan tegen de uitspraak.